Album jest ilustrowaną zdjęciami i

dokumentami opowieścią o gen. Auguście Emilu Fieldorfie „Nilu" - żołnierzu

Legionów, uczestniku wojny polsko-bolszewickiej, kampanii wrześniowej i

wreszcie dowódcy Kedywu Komendy Głównej Armii Krajowej, który po wojnie został

przypadkowo aresztowany pod nieswoim nazwiskiem, wywieziony w głąb ZSRR, a po

powrocie z nieludzkiej ziemi znowu aresztowany, tym razem przez Urząd

Bezpieczeństwa, i po sfingowanym procesie skazany na karę śmierci. Książka

Marii Fieldorf i Leszka Zachuty, zawierająca wiele dotąd niepublikowanych

fotografii gen. „Nila" i jego rodziny, pokazuje go nie tylko jako

wzorowego żołnierza i niezłomnego bohatera, lecz także człowieka z krwi i

kości, kochającego męża i ojca, lojalnego kolegę, który potrafił cieszyć się

życiem, a w razie potrzeby wesprzeć nie tylko dobrym słowem.

Pułkownik Julia Brystygierowa, były

dyrektor Departamentu V MBP, powiedziała o gen. Auguście Emilu Fieldorfie: „To

był człowiek nie do złamania. Mimo to mógł żyć. Ale moi koledzy nie wytrzymali.

Im się bardzo spieszyło. [...] Zagrali z generałem w otwarte karty. Wiedzieli,

że taki fachman jak »Nil« nie da się wykorzystać w ciemno. [...] Gdy Fieldorf

zdecydowanie odrzucił propozycję współpracy, sprawa stała się groźna dla

bezpieczeństwa ludzi biorących udział w grze. W pewnym momencie »Nil« wiedział

za dużo, aby żyć. Musiał umrzeć. Pozostało tylko uzgodnić szczegóły, w jaki

sposób usunąć generała z tego świata ".

W kwietniu 1952 r. na rozprawie

niejawnej Sąd Wojewódzki dla m.st. Warszawy skazał generała na karę śmierci -

na podstawie fałszywych oskarżeń o współpracę z okupantem niemieckim i

wydawanie terenowym „Kedywom" rozkazów likwidowania partyzantów

radzieckich i działaczy lewicowych - zgodnie z dekretem o wymiarze kary dla

zbrodniarzy hitlerowskich i zdrajców narodu polskiego. Nie uwzględniono

wyjaśnień Fieldorfa, nie powołano wskazanych przez niego świadków i ekspertów.

24 lutego 1953 r. gen. „Nil" został powieszony w więzieniu mokotowskim.

Był najwyższym rangą żołnierzem AK, który padł ofiarą zbrodni sądowej okresu

stalinowskiego.

Pięć lat później Generalna Prokuratura

umorzyła postępowanie karne wobec generała z powodu braku dowodów winy. Dopiero

po upływie 36 lat od śmierci „Nila", w 1989 r., Prokurator Generalny PRL

przyjął, „iż podstawą umorzenia jest stwierdzenie, że August Emil Fieldorf nie

popełnił zarzucanego mu czynu, [...] nie dopuścił się zarzuconej mu zbrodni i

był całkowicie niewinnym ".(opis wydawcy)