„Mocno byliśmy przydeptani. Co mogło być obroną? Czy sny o utraconej niepodległości i bohaterskiej walce z dwoma okupantami, niemieckim i sowieckim? A może instynkt samozachowawczy? Ludzie gnili i marnieli. Zawalił się wreszcie system niewoli. Polacy, jak pszczoły z zimowego ula, ruszyli w świat wolności. Ale nasz duch został nadpsuty przez zarazę poddaństwa. Balast z niedawnej przeszłości nadal ciąży. Nieustająca walka dobra ze złem. Nie rozchodzi się o heroizm, wysoki diapazon. Bój toczy się o sprawy elementarne: pamięć, wierność, godność, dekalog. Chciałem przedstawić lata zmagań przed i po upadku PRL-u w opowiadaniach składających się na Homo Polonicus”.

– Marek Nowakowski

„Raz jeszcze dowiódł Marek Nowakowski, że jest „pojedynkiem” – jak sam o sobie powiada. Pisarzem osobnym. Piszącym swoje, nie oglądającym się na mody i trendy, wyczulonym na głos ulicy. I dla ludzi tej ulicy składającym wyrazy w zdania. Nowakowski pisał zawsze dla czytelnika tutejszego, dla swojaka”.

– Krzysztof Masłoń, krytyk literacki

(opis wydawcy)